تولیدکنندگان برس جنوب شرقی آسیا با کمبود نیروی کار روبرو هستند: تأثیر بر روی خطوط مونتاژ مو

موقعیت آسیای جنوب شرقی به عنوان یک قطب جهانی برای تولید برس آرایشی تحت فشار قرار می گیرد زیرا کمبود نیروی کار در مناطق کلیدی تولید ، با خطوط مونتاژ برس - بر روی ستون فقرات این صنعت - تحمل بحران. طبق گزارش انجمن تولید کنندگان آرایشی و بهداشتی ASEAN ، ویتنام ، اندونزی و تایلند ، که در مجموع 65 ٪ از صادرات برس آرایشی منطقه را به خود اختصاص می دهد ، با کسری 15-20 ٪ کار در نقش های مونتاژ برس ، از 8 ٪ در سال 2019 دست و پنجه نرم می کند.

ریشه های کمبود چند وجهی است. بازگشت مجدد اقتصادی پس از بازه ، تقاضا برای نیروی کار در بخش هایی مانند میهمان نوازی و تولید الکترونیک را ایجاد کرده است که دستمزد بالاتری و ساعات انعطاف پذیر تری نسبت به کار تکراری و دقیق محور مونتاژ برس ارائه می دهد. در منطقه صنعتی Binh Duong ویتنام ، یک خوشه اصلی تولید قلم مو ، مدیران کارخانه گزارش می دهند که کارگران را به گیاهان الکترونیکی مجاور از دست می دهند که در آن حقوق سطح ورودی 30 ٪ بیشتر است. با این ترکیب ، کارگران جوان-از زمان اصلی خطوط مونتاژ-به طور فزاینده ای کار دستی می کنند و نقش های خود را در تجارت الکترونیکی یا مشاغل ENCOMENY ENCONOMY اولویت بندی می کنند که نوید تعادل بهتر زندگی و زندگی را دارند. با افزودن این فشار ، فشار برای بومی سازی زنجیره تأمین باعث افزایش رقابت برای کار ماهر در جنوب شرقی آسیا می شود ، زیرا مارک ها تولید را از چین به مراکز منطقه ای تغییر می دهند و باعث ایجاد استخرهای استعدادهای محلی می شوند.

تأثیر در خطوط مونتاژ مو فوری و ملموس است. زمان سرب تولید در منطقه جاوا غربی اندونزی 20-40 درصد افزایش یافته است ، جایی که تولید کنندگان برس کوچک تا متوسط ​​تقریباً به طور کامل به کار دستی متکی هستند تا کارهایی مانند مرتب سازی طول برس ، تراز کردن تافت ها و پایه های چسبانده داشته باشند. یک مدیر تولید در یک سازنده برس مستقر در جاکارتا می گوید: "ما قبلاً یک سفارش 10،000 واحدی را در دو هفته انجام می دادیم ؛ اکنون یک ماه طول می کشد." برای وصل کردن شکاف ها ، بنگاه ها کارگران موقت را استخدام می کنند ، اما این امر با تجارت همراه است: کارمندان آموزش دیده غالباً تراز موزول را مبهوت می کنند و منجر به 15 ٪ نرخ نقص بالاتر و شکایات مشتری در مورد سر قلم موهای ناهموار می شوند. هزینه های نیروی کار همچنین افزایش یافته است-تولیدکنندگان ویتنامی از سال 2022 برای حفظ کارگران موجود ، افزایش دستمزد 18-25 ٪ را گزارش می دهند ، و حاشیه سود را که قبلاً از تورم جهانی و افزایش قیمت مواد اولیه نازک است ، فشار می دهد.

در مواجهه با این واقعیت ، صنعت در یک چهارراه قرار دارد. بازیکنان بزرگتر در حال سرمایه گذاری در اتوماسیون هستند: ماشینهای نیمه اتوماتیک مومیایی ، که می توانند بسته های موهای زائد را با حداقل ورودی انسانی تراز کنند ، در استان Chonburi تایلند رایج تر می شوند. این ماشین ها نیازهای نیروی کار را 40 ٪ کاهش می دهند اما دارای قیمت 50،000 تا 100،000 دلار هستند و آنها را برای تولید کنندگان کوچکتر دور می کند. در همین حال ، شرکت های کوچکتر به سمت مشارکتها روی می آورند-با همبستگی با مدارس حرفه ای محلی برای طراحی برنامه های آموزشی کوتاه مدت که کارگران سریع در نقش های مونتاژ هستند. در مالزی ، انجمن تولید کنندگان ابزار زیبایی یک برنامه صدور گواهینامه "Craft Bristle Craft" را راه اندازی کرده است و زمان آموزش را از 3 ماه به 6 هفته با تمرکز بر مهارت های اصلی مانند دست زدن به دقت و بررسی های کیفیت کاهش داده است. برخی دیگر در حال تجدید نظر در فرهنگ محل کار هستند: ارائه شیفت های انعطاف پذیر ، مراقبت از کودک در محل و پاداش های عملکرد برای ایجاد نقش های مونتاژ برای کارگران جوان تر.

کمبود نیروی کار در صنعت برس جنوب شرقی آسیا بیش از یک مانع تولید است - این یک کاتالیزور برای تغییر است. از آنجا که تولید کنندگان در افزایش هزینه ها و تغییر انتظارات نیروی کار حرکت می کنند ، مسیر پیش رو در تعادل اتوماسیون با مهارت انسانی است. در حالی که اتوماسیون کامل ممکن است برای بسیاری از آنها یک هدف دوردست باقی بماند ، پذیرش فناوری افزایشی و توسعه نیروی کار هدفمند می تواند چالش امروز را به حاشیه رقابتی فردا تبدیل کند. برای بازار جهانی زیبایی ، که برای ابزارهای مقرون به صرفه و با کیفیت بالا به آسیای جنوب شرقی متکی است ، توانایی منطقه در سازگاری زنجیره های عرضه برای سالهای آینده را شکل می دهد.